به نام خدای مهدی عج
در دیدگاه عموم انسانها بهشت جایگاهی نهایی ما انسانها است که در ان از صبح تا به شب فرضی مشغول هوسرانی ها و شهوت پرستی هایی خواهیم بود که در دنیا محدود شده بودیم.
و آیا به راستی اینگونه است؟
ایا لذت مسخره شهوت چه جنسی و چه خوردن و آشامیدن و یا قدرت یافتن نسبت به دیگران میشود منزل گاه نهایی ما ؟
آیا ارسال فرمان از یک غده به مغز میشود نهایت لذت؟ چه شهوت جنسی چه شهوت خوردن و اشامیدن!؟ و چه تصور فرضیات دیگر چون قدرت در مغز!
آیا این است واقعیت بهشت؟
در دنیای ما بعد از به نهایت رسیدن عطش شهوت فرد نسبت به ان منزجر میشود چه جنسی چه شهوت از نوع و نظر خوردن و آشامیدن ؛ البته در عالم بهشت از انجا که محدودیتی وجود ندارد پس از حصول شهوت حالت انزجار آن وجود ندارد و آیا از این رو میتوان این دو حس را از برترین های بهشت نامید؟
بی شک خیر ... چون این دو حس بخشی از ابزار هایی است که خداوند در ما قرار داده برای امتحانات الهی در روی کره زمین
بسیاری فراموش کرده اند که چرا با اندک مشکلی این دو را از دست میدهند ؛ چرا که از یاد برده اند همه این دو بخش لذت جسمی وسیله ای بوده برای تداوم حیات و تحقق شان با شرایط خاص ایجاد شده و همیشه و مداوم نبوده است.
پس سنجش وضعیت بهشت با این دو ابزار بسیار سطحی نگری میباشد. چرا که ظرفیت انسان بسیار فراتر از این دو مثال میباشد.
بر میگردیم به زمین و زندگی ان ... به اقرار غریب به اتفاق همه انسانها لذت بخش ترین چیزی که در زمین وجود دارد این است که چیزهایی است که نسبت به انها علاقه شدیدی داریم بدست بیاوردیم که بعضا حسرت انرا همیشه داشته ایم مانند انچیزی که از دست داده ایم و یا اینکه قبله ای از آمال که هیچ گاه به ان نرسیدیم.
مسلما کسی که مادر خود را از دست داده راضی است همه لذت ها را مدتها کنار بگذارد ولی بتواند برای چند لحظه یا دقیقه مجددا مادر خود را ملاقات کند.
و یا بیماری که سلامتی خود را از دست داده و راضی است همه داشته هایش را بدهد تا بار دیگر طعم سلامتی را بچشد.
ویا از هر فردی که زندگی متاهلی را سپری میکند سوال کنید لذت بخش ترین بخش زندگی مشترک مربوط به چه لحاظاتی میباشد؟ خواهد گفت زمانی که برای اولین بار با زوج خود آشنا شده و او را روئیت کرده است برای او شیرین ترین زمان بوده.
در این مورد افراد و اشخاص مختلفند ولی انچیزی که همه اینها را به هم پیوند میزند این است که همه ما انسانها بعضا علاقه مند به چیزی خواهیم بود که قبلا پی به ارزش ان نبرده بودیم و یا اینکه از دست داده ایم ...
آنچه گفته شد بخشی از علایق انسانی روی زمین بود ؛ میتوان گفت پاک ترین و مشترک ترین موردی که همه ما به ان مشتاقیم ملاقات با عشقی است که عمری در پی اش بودیم و یا حتی دیر شناختیمش
به طور مثال ما شیعیان در آرزوهای خود انتظار روئیت امام زمان خود و یا سایر ائمه سلام الله را در حتی شده خواب داریم و اگر هم ایشان را در عالم واقع ببینیم شاید گفت به بهترین آرزوهای خود رسیده ایم. این ماجرا بی شک در مسیحیان عالم و سایر ادیان هم نسبت به بزرگان خود وجود دارد.
روایتی داریم که وقتی مومنین را به بهشت وارد میکنند هنگام ورود به بهشت امام حسین ع را میبینند و ایشان را قبل از ورود به بهشت ملاقات میکنند. ان ملاقات به قدرتی طول میکشد ؛ انها امام را از شدت شوق رها نمیکنند و در نهایت شیعیان را به بهشت میکشند تا وارد شوند!
و این روایت عجیب البته با آیه ای از قرآن متناسب است ؛ این آیه سندی است بر این ادعا که وصل یار بالاترین لذت عالم است.
از طرفی بزرگان دین ؛ در مرحله بعد اولیا الله و در مرحله بعد ائمه معصومین خود جلوه ای از نور پروردگارند ؛ یعنی اگر عظمتی ما در انها میبنیم همه ان طیفی از نور خداوند است.
حال اگر ما به دنبال نهایت ؛ نهایت سعادت و لذت بهشت ابدی باشیم باید انرا در ملاقات خداوند بجوییم.
یعنی آن زمان که وجه الله را دیدیم نهایت لذت را درک کرده ایم.
باز هم برمیگردیم به زمین ...
در طول زندگی بسیاری از افراد که اهل الله بوده اند و همیشه خدا را در نظر داشته اند و خود را مقابل جایگاه ان روئیت کرده اند ، خداوند همیشه حضور داشته است!
یعنی اگر خوشی دیده اند ؛ مشکلی خورده اند ؛ دچار بلاها و مصائب شده اند ؛ پیشرفت داشته اند ؛ ضعف داشته اند ؛ همیشه وهمیشه خدا را حاضر و ناظر یافته اند.
یعنی در روی زمین هم به نوعی خدای خود را ملاقات کرده اند ؛ از اینرو چنین انسانهایی هر چقدر هم خدا را شاهد بر خود یافته اند ؛ همان طور در بهشت ابدی زیسته اند ؛ هر چند در زندگی دچار مشکلات بوده اند ولی زندگی در کنار نهایت سعادت (وجه الله) برای انها بسیار گوارا بوده است و خیلی نالان از مصائب نیسند.
در پایان انچه که باید گفت این است تصور عموم ما انسانها از عالم بهشت مانند تصور کودک در بدن مادر است ( نیاز های عوامانه بشر مانند شهرت و خوراک و ....) ؛ تا زمانی که وارد آن جایگاه نشده ایم نمیتوانیم تصور کاملی از ان داشته باشیم ولی بیشک نهایت جایگاه اعلی بهشت حضور در کنار انوار الله (اولیا الله و ائمه معصومین) و خود خداوند است.
مطلب مرتبط:
می فرمودند: خودم را در بهشت، می بینم
http://www.rajanews.com/news/237296/%D8%A7%D8%B0%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D9%88-%D8%A7%D8%AF%D8%B9%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%A2%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%A8%D9%87%D8%AC%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%86-%D8%A2%D9%86-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%88%D9%85%D8%AA-%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D9%86%D8%AF-%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AA%D8%A3%D8%AE%DB%8C%D8%B1-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%86
